This is my archive
Jak wygląda życie większości milionerów?Wyobraź sobie milionera. Co widzisz? Jaki człowiek staje Ci przed oczami? Jak wygląda? Czym się otacza? Zapewne dostrzegasz osobę, po której widać życie w luksusie – nosi drogie garnitury, buty, zegarek. Ma dobry samochód i wielki dom z ogrodem, albo apartament w luksusowej dzielnicy. Jada w wykwintnych restauracjach, otaczają go (jeżeli to mężczyzna) piękne kobiety, wydaje dużo nie licząc się z pieniędzmi itd. Jeżeli, Twoim zdaniem, tak (albo podobnie) prezentuje się typowy milioner, to jesteś w dużym błędzie.
Ci, którzy żyją w wyżej opisany sposób stanowią raczej wyjątki. Są to przede wszystkim gwiazdy sportu, filmu czy muzyki, które podpisały kontrakty opiewające na wiele milionów. Ponieważ są to jednak osoby medialne, postrzegamy wszystkich milionerów przez ich pryzmat, tzn. bogaty = prowadzący rozrzutny, konsumpcyjny styl życia. Jest też grupa odnoszących duże sukcesy biznesmenów, którzy również prowadzą konsumpcyjny, wystawny tryb życia i jednocześnie są nieprawdopodobnie bogaci. Do tej grupy zalicza się jednak niewielki odsetek osób.
Okazuje się, że ogromna większość milionerów żyje inaczej, można powiedzieć „przeciętnie i nudno” albo „poniżej swoich możliwości”. Ludzie zamożni wiodą styl życia sprzyjający akumulacji kapitału:
- Żyją znacznie poniżej swoich finansowych możliwości
- Swój czas, energię i pieniądze użytkują w sposób sprzyjający gromadzeniu majątku
- Są zdania, że niezależność finansowa jest ważniejsza niż życie na pokaz
- Rodzice nie pomagali im finansowo
- ich dorosłe dzieci są z reguły materialnie niezależne
- Mają talent do wyszukiwania okazji i wykorzystywania ich do zrobienia interesu
- Wybrali dla siebie właściwe zajęcie
Oto portret statystycznego amerykańskiego milionera:
- Jest mężczyzną, ma 57 lat, żonę (pierwszą) i trójkę dzieci
- Co piąty z nich jest już na emeryturze
- Trzy czwarte z nich to przedsiębiorcy, z czego większość pracuje we własnych firmach. Są to raczej biznesy tradycyjne, mało innowacyjne, np. firmy budowlane
- Średni roczny przychód tej grupy wynosi 247 000 $ (a dochód 131 000$), ale wyniki te są zawyżane przez 5% zarabiających ponad 1 mln $ rocznie
- Wartość posiadanego majątku (po odliczeniu kredytów i pożyczek) to około 1,6mln $. Zdecydowana większość, bo 95%, posiada majątek między 1 a 10 mln $.
- Prawie wszyscy posiadają własny dom, w którym przeszło połowa mieszka ponad 20 lat. Domy te nie znajdują się w luksusowych dzielnicach, tylko są położone w zwykłych osiedlach i raczej nie wyróżniają się na tle dużo mniej zamożnych sąsiadów. Mieszkanie w takich dzielnicach jest tańsze, a dużo łatwiej zgromadzić majątek nie mieszkając w dzielnicy „prestiżowej”
- 81% dorobiło się swojego majątku, a mniej niż 19% go odziedziczyło
- Żyją znacznie poniżej swoich finansowych możliwości. Noszą tanie garnitury, jeżdżą używanymi samochodami, mniej niż 1% wzięło kiedykolwiek samochód w leasing
- Ich żony to kobiety oszczędne, większości z milionerów wydawanie pieniędzy przychodzi łatwiej, niż ich żonom
- Większość z nich nie ma skończonych studiów wyższych, ale wierzy, że wykształcenie jest bardzo ważne, szczególnie dla ich dzieci i wnuków, dlatego też na nim nie oszczędzają. Podobnie rzecz się ma z opieką medyczną, oraz opłacaniem doradców posiadających specjalistyczną wiedzę, np. podatkową
- Dwie trzecie z nich pracuje między 45 a 55 godzin tygodniowo
- Zaczęli pracować wcześniej, niż ich rówieśnicy, którzy kończyli uniwersytety, a tym samym wcześniej rozpoczęli proces budowy swojego majątku. Im dłuższy czas akumulacji, tym łatwiej zgromadzić dużą kwotę (szerzej wyjaśniam to w artykule „Procent składany, czyli jakie efekty daje kapitalizacja odsetek„) Jeżeli więc zacząć zarabiać i inwestować, to jak najwcześniej
- Większość inwestuje 15% swoich zarobków
- Typowy milioner wydaje rocznie 6,7% wartości tego, co posiada. Jeżeli jego majątek wynosi 1 mln $, to rocznie wydaje 67 000$.
Z tych wszystkich danych wyłania się osoba „ciułacza”, który nie wzbogacił się w sposób spektakularny. Większość milionerów stała się nimi dzięki wytrwałości, ciężkiej pracy, starannemu planowaniu i kontroli swoich wydatków oraz posiadaniu celów (długo i krótkoterminowych), do których dążyli. Nie porzucili tych czynności nawet wtedy, kiedy już stali się milionerami. Milionera postępującego w ten sposób można porównać do zawodowego sportowca, który osiągnął swoje wyniki dzięki ciągłym treningom. Musi ciągle trenować, żeby utrzymać wysoką formę i poprawić swoje wyniki. Jeżeli przestanie, straci formę. Podobnie jest z milionerem, jeśli nagle zacząłby prowadzić rozrzutny styl życia, z czasem jego majątek po prostu rozpłynąłby się.
Milionerzy wiedzą, że aby więcej wydać, trzeba więcej zarobić. Jednakże wyższe zarobki oznaczają też wyższy podatek dochodowy, dlatego stosują się oni do następującej zasady: do zbudowania majątku trzeba minimalizować dochód podlegający opodatkowaniu i jednocześnie maksymalizować dochód nieopodatkowany z inwestycji (niezrealizowany przyrost wartości jest wolny od podatku Belki). Innymi słowy im większą kwotę odłożysz inwestując, tym roczny podatek dochodowy ma mniejszy udział w wartości Twojego majątku. W przypadku milionerów wynosi on ok. 2%.
Milionerzy przywiązują dużą wagę do dobrego wykształcenia swoich dzieci. Ponieważ zazwyczaj prowadzą biznesy tradycyjne, w których konkurencja jest duża i kosztuje ich to dużo wysiłku, chcą lepszej przyszłości dla swoich dzieci. Najczęściej polecają im zostanie w przyszłości prawnikiem, lekarzem, lub innym, wysoko opłacanym specjalistą. Można zauważyć tu ciekawą korelację między pomocą materialną udzielaną dorosłym dzieciom przez rodziców: im więcej pieniędzy podarujesz dorosłemu dziecku, tym mniej jest ono w stanie zgromadzić samo, im mniej pieniędzy dasz dorosłemu dziecku, tym lepiej poradzi sobie w życiu. Niemniej jednak ogromna większość milionerów pomaga każdemu ze swoich dzieci przynajmniej w kupnie pierwszego domu.
Po czym poznać, że ktoś jest bogaty?
Wystarczy przemnożyć wiek osoby przez jej roczny dochód brutto ze wszystkich źródeł (oprócz spadku) a następnie uzyskany wynik podzielić przez 10. Uzyskany wynik pokazuje, jakim majątkiem powinniśmy dysponować. Przykładowo masz 30 lat, zarabiasz 80 000 zł rocznie oraz otrzymujesz 5000 zł ze swoich inwestycji. Mnożysz 30 razy 85 000 zł, co daje 2 550 000zł, dzielisz to przez 10 i otrzymujesz spodziewaną wartość majątku równą 255 000 zł.
Możesz o sobie powiedzieć, że jesteś zamożny, jeżeli Twój majątek jest wart przynajmniej 2 razy więcej od spodziewanej wartości majątku w swojej kategorii wiekowej i zarobkowej. Z kolei wynik o połowę niższy pokazuje, że nie idzie ci najlepiej.
Wysokość zarobków nie ma tu większego znaczenia. Często się zdarza, że ludzie zarabiający kilkaset tysięcy zł rocznie toną w długach i ciągle martwią się o pieniądze. Spowodowane jest to nadmierną konsumpcją, która przekracza uzyskiwane dochody. Tacy ludzie żyją ponad stan, niejednokrotnie ich obecne wydatki oraz wszelkiego rodzaju opłaty związane z prowadzeniem domu, pokryciem kosztów użytkowania samochodów i innych rzeczy, byłyby ledwo pokryte przez dwukrotnie wyższy dochód.
Oczywiście płacą ogromne podatki i nie posiadają majątku niepodlegającego opodatkowaniu. Żyją w ciągłym strachu przed przyszłością – „Co się stanie, jeśli nagle zacznę gorzej zarabiać?” albo „Co będzie, jeżeli rząd podniesie podatki?” Takich zmartwień nie mają osoby ze zgromadzonym majątkiem (jak wcześniej napisałem płacony przez nie podatek dochodowy wynosi ok. 2% wartości całego majątku rocznie). Dodatkowo osoby nadmiernie konsumujące nie zwracają większej uwagi na planowanie swojego budżetu. Z badań wynika, że osoby bogate poświęcają 2 razy więcej czasu (tj. ok. 8,5h w miesiącu) na planowanie swojego budżetu od osób, które prowadzą typowo konsumpcyjny tryb życia.
Bibliografia:
T.J. Stanley, W.D. Danko „Sekrety Amerykańskich Milionerów”
Szukasz leasingu? Poznaj naszą ofertę: